Kitabın arka kapağında Le Guin şöyle diyor: "Atuan Mezarları'nın konusu tek kelimeyle söylemek gerekirse cinselliktir." Bana sorarsanız hiç ilgisi yok. Elbette kitaptaki simgeler böyle de okunabilir ama başka şeyler olarak okunmaları sanki daha az zorlama olur gibi geldi bana.
İlk kitaptaki kahramanımız Ged kitabın yarısında ortaya çıkıp tempoyu arttırana kadar her ölüşünde yine kendisi olarak başka bir bedende doğan rahibe Arha/Tenar'ın biraz da sıkıcı sayılabilecek bir hikayesi anlatılıyor romanda. Ged'le birlikte başlayan doğum, yıkım, özgürlük kavramlarını işleyen bölüm oldukça klostrofobik ve heyecanlı. Neredeyse yarısı tamamen karanlıkta, labirentlerde ve yerin altında geçen romanın finali de bir talihsizlikle sonuçlanmıyor. Zaten bir üçleme (hatta beşleme) olduğunu bildiğimizden kahramanların (en azından Ged'in) kurutulacağını bildiğimiz için Le Guin bizi yalandan kandırmaya çalışmıyor, ama inandırıcılıktan da bir taviz verilmiyor. Hatta klasik olan bertaraf edilen düşmanın kahramanlar kurtulduk sanırken son bir kez ortaya çıkması ve tekrar yenilmesi gibi bir durum bile yok.
Le Guin yine basit bir hikayeyi; kısa, sürükleyici ve alt metinleri ile birlikte anlatıyor. Bence Yerdeniz Büyücüsü'nden daha güzel bir roman Atuan Mezarları.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder